سید زین‌العابدین خوانساری

زین‌العابدین خوانساری
اطلاعات فردی
نام کامل زین العابدین بن جعفر بن حسین خوانساری
نسب خاندان روضاتی - خاندان خوانساری - امام کاظم(ع)
تاریخ تولد ۱۱۹۰ق
محل زندگی خوانسار - اصفهان
تاریخ وفات ۱۲۷۵ق
محل دفن تخت فولاد
شهر وفات اصفهان
خویشاوندان
سرشناس
محمدباقر خوانساری • میر صغیر • میرزا هاشم سید محمد مهدی خوانساری
اطلاعات علمی
استادان ابوالقاسم بن حسن خوانساری • محمدمهدی بن حسن خوانساری • ملا علی نوری
اجازه روایت از محمدباقر شفتی • محمدمعصوم رضوی مشهدی • محمد باقر بیدآبادی
اجازه اجتهاد از صدرالدین عاملی
اجازه روایت به محمد باقرمحمدهاشمحسن بن علی اصفهانی مشهور به مدرس • محمد خوانساری
تألیفات شرح معالم الاصول • شرح زبدة الاصول • الطلع النضید • رسالات متعدد با موضوعاتی چون نیت، اجماع، تداخل اسباب، احباط و تکفیر و قواعد عربی • حاشیه بر برخی کتاب‌های فقه و...
سایر استنساخ کتب

زین العابدین بن جعفر بن حسین خوانساری (۱۱۹۰-۱۲۷۵ق) مشهورترین فرزند میر صغیر، از فقیهان شیعه در قرن سیزدهم قمری بود. او آثاری در فقه و اصول دارد و به استنساخ کتاب‌های پیشینیان نیز می‌پرداخت. نوادگان او به چهارسوقی یا چهارسویی شهرت دارند. مشهورترین فرزند او محمدباقر صاحب روضات الجنات است و نواده او سید محمد مهدی خوانساری، مرجع تقلید جمعی از مردم اصفهان به شمار می‌رفت.

نسب

نوشتار اصلی: خاندان خوانساری

زین العابدین مشهورترین فرزند ابوالقاسم جعفر بن حسین خوانساری معروف به میر صغیر بود. وی را سرسلسه خاندان روضاتی دانسته‌اند، که نسبشان به خاندان خوانساری و امام کاظم(ع) می‌رسد. زین العابدین خوانساری پس از درگذشت پدرش در سال ۱۲۴۰ق از خوانسار به اصفهان رفت. و در محلۀ چهار سوق یا چهار سوی شیرازی‌ها سکونت گزید؛ از این رو اعقاب وی به چهار سوقی یا چهار سویی مشهورند.

تولد و درگذشت

زین العابدین در ۱۱۹۰ق در خوانسار به دنیا آمد و در ۱۲۷۵ق در اصفهان درگذشت و در تخت فولاد در تکیۀ آقا شیخ محمد تقی (تکیۀ مادر شاهزاده) به خاک سپرده شد. مزار او مورد توجه مردم است.

تحصیلات

زین العابدین نزد پدر و عموزادگان خود، ابوالقاسم بن حسن خوانساری و محمدمهدی بن حسن خوانساری درس خواند. مدت کوتاهی هم در نجف تحصیل کرد. و در ۱۲۱۰ق به اصفهان رفت. در آنجا نزد ملا علی نوری، محمد ابراهیم بن محمد حسن کرباسی و علی اکبر بن محمد باقر ایجی شاگردی کرد. و از آنان و محمد باقر شفتی، صدر الدین عاملی، محمد معصوم رضوی مشهدی، و محمد باقر بیدآبادی اجازه اجتهاد یا روایت گرفت.

دو فرزندش محمد باقر و محمد هاشم و حسن بن علی اصفهانی مشهور به مدرس و محمد خوانساری هم از او اجازۀ اجتهاد و روایت داشتند.

خوانساری از مجتهدان مبرّز و عالمان مشهور اصفهان بود که کتاب‌های زیادی استنساخ کرد.

آثار

برخی آثار زین العابدین خوانساری عبارتنداز:

فرزندان و نوادگان

زین العابدین خوانساری هشت پسر داشت؛ محمد جواد، محمد، علی (در کودکی از دنیا رفت)، محمد باقر نویسندۀ روضات الجنات، محمد صادق، محمد کاظم، محمد هاشم، و حسن که در جوانی درگذشت. پسران او و اعقاب پر تعداد او غالباً از عالمان دین و صاحب تألیفاتی بوده‌اند. مشهورترین آنها نوادگان محمد باقر خوانساری هستند. که به روضاتی مشهورند، در میان هشت پسر محمد باقر، محمدمهدی، محمدمسیح (د۱۳۲۵)، و میرزا احمد (د۱۳۴۱) شهرت بیشتری دارند. سید حسن چهار سوقی روضاتی (د۱۳۷۷) پسر محمد مسیح روضاتی از فقها و مجتهدان اصفهان مشهور است که در نجف به خاک سپرده شده است.

محمد علی روضاتی نیز فرزند محمدهاشم بن جلال الدین بن محمدمسیح روضاتی است. زندگانی آیة الله (حسن) چهار سوقی، جامع الانساب و فهرست کتب خطی کتابخانه‌های اصفهان از آثار اوست.

محمد مهدی موسوی اصفهانی، نوۀ محمدصادق بن زین العابدین خوانساری، از عالمان دینی بود، پدرش محمد (۱۳۵۵) نیز عالم دین بود و در کاظمین سکونت گزید. محمدمهدی از عالمان عراق اجازۀ اجتهاد و روایت داشت و در کاظمین اقامۀ نماز جماعت می‌کرد. او بیش از پنجاه اثر تألیف کرد که مشهورترین آنها احسن الودیعة فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعة یا تتمیم روضات الجنات است. وی در ۱۳۹۱ق درگذشت و در کاظمین به خاک سپرده شد.

پانویس

  1. موسوی خوانساری، مقدمۀ روضاتی، ص۲۲۲-۲۲۰؛ گزی برخواری، ص۴۴-۴۷.
  2. حبیب آبادی، ج۶، ص۲۰۸۴-۲۰۸۶؛ آقا بزرگ طهرانی، طبقات الکرام؛ قسم۲، ص۵۹۰-۵۹۱؛ موسوی خوانساری، مقدمۀ روضاتی، ص۲۰۱-۲۰۲.
  3. محمد باقر خوانساری، ج۲، ۱۰۸-۱۰۹؛ آقا بزرگ طهرانی، الذریعة، ج۱،ص۲۸۰؛ ج۱۱، ص۱۴۱، ج۱۳، ص۲۳۰، ۳۰۰، ج۱۵، ص۱۷۹؛موسوی خوانساری، مقدمۀ روضاتی، ص۲۲۳-۲۲۴
  4. موسوی خوانساری، مقدمۀ روضاتی، ص۲۴۴-۲۹۱
  5. موسوی خوانساری، مقدمۀ روضاتی، ص۲۲۵-ص۲۲۲
  6. موسوی خوانساری، مقدمۀ روضاتی، ص۲۹۹-۳۰۶؛ موسوی اصفهانی، ج۲، ص۲۷-۴۲

منابع

  • منبع مقاله: بر گرفته از مقاله خاندان خوانساری در دانشنامه جهان اسلام، ج۱۶، صص۳۷۷-۳۸۳.
  • آقا بزرگ طهرانی، الذریعة الی التصانیف الشیعة، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۸۹۳م.
  • آقا بزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، الکرام البررة، قسم ۱-۲، مشهد، ۱۴۰۴ق، قسم۳، چاپ حیدر محمد علی بغدادی، و خلیل نایقی، قم، ۱۴۲۷ق.
  • محمد رضا حبیب آبادی، مکارم الآثار، اصفهان، ج۲، ۱۳۶۲ش. ج۴، ۱۳۵۲ش، ج۶، ۱۳۶۴ش.
  • عبدالکریم بن مهدی گزی برخواری، تذکرة القبور، چاپ ناصر باقری بیدهندی، قم، ۱۳۴۴ش.
  • محمد مهدی موسوی اصفهانی، احسن الودیعة فی ترجمة اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعة، او، تتمیم روضات الجنات، بغداد، ۱۳۸۴.
  • محمد باقر خوانساری، روضات الجنات.